De beginjaren van Carlo Ancelotti als trainer
Carlo Ancelotti is iemand die altijd succes heeft gekend in het voetbal. Of het nu als speler of als trainer is, de Italiaan heeft er zijn gewoonte van gemaakt om op het hoogste niveau te winnen. Juist daarom is het interessant om terug te blikken op zijn beginjaren als trainer, een periode die vaak minder aandacht krijgt dan de rest van zijn indrukwekkende trainerscarrière.
Spelerscarrière, nationale ploeg en Reggiana
Ancelotti begon zijn carrière in de lagere divisies van het Italiaanse voetbal bij Parma, waar hij af en toe zelfs als tweede spits speelde. Dit was eind jaren zeventig. Na enkele seizoenen tekende hij begin jaren tachtig bij AS Roma, waar hij in 1982/83 het tweede kampioenschap uit de clubgeschiedenis won en uitgroeide tot een van de meest geliefde spelers van de club.In 1987 tekende hij bij AC Milan, waar hij de resterende vijf jaar van zijn loopbaan doorbracht, voornamelijk onder trainer Arrigo Sacchi. Hoewel Ancelotti nooit de status kreeg van bijvoorbeeld Marco van Basten of Ruud Gullit, was hij wel een cruciale schakel in Sacchi's succesploeg die onder andere de Europa Cup I won in 1989 en 1990.
Na zijn afscheid als speler werd hij assistent van Sacchi bij het Italiaanse nationale team. Deze functie diende als een soort stage waarin hij het vak van trainer van dichtbij leerde. Zo maakte hij deel uit van de staf van Italië tijdens het WK van 1994 in de Verenigde Staten, waar de ploeg na strafschoppen verloor van Brazilië in de finale. In 1995 nam hij afscheid van de nationale ploeg om zelf als hoofdtrainer aan de slag te gaan.
Zijn trainerscarrière begon in het seizoen 1995/96 bij Reggiana in de Serie B. Hij slaagde erin om de club naar de Serie A te brengen, en tot op de dag van vandaag is hij de laatste trainer die dat met deze club voor elkaar kreeg. Zijn balans van zeventien overwinningen, veertien gelijke spelen en tien nederlagen oogt niet spectaculair, maar de promotie op zich - in een periode waarin de Serie A als de beste competitie ter wereld gold - was een enorme prestatie.
Terug naar Parma
Het is goed om te vermelden dat het Parma waar Ancelotti in de jaren '70 als speler actief was, een totaal andere club was dan het Parma waar hij in 1996 als trainer terechtkwam. Na zijn geslaagde debuutjaar bij Reggiana kreeg hij een kans bij zijn oude club, die inmiddels was uitgegroeid tot een succesverhaal onder trainer Nevio Scala. Onder hem had Parma onder andere de Coppa Italia (1992), de Europacup II (1993), de Europese Supercup (1993), de UEFA Cup (1994) en de Supercoppa Italiana (1995) gewonnen.Voor Ancelotti betekende dit zijn eerste baan waarbij er serieuze verwachtingen waren. De resultaten waren wisselend. Het is moeilijk voor te stellen, maar Ancelotti stond destijds bekend als een zeer rigide coach, vooral in aanvallend opzicht. Hij hield strak vast aan een 4-4-2-formatie, wat ten koste ging van creatieve spelers als Gianfranco Zola en Hristo Stoichkov, ondanks hun onmiskenbare klasse.
Beide spelers werden in de zomer verkocht, maar in dat eerste seizoen groeiden Hernán Crespo en Enrico Chiesa onder Ancelotti uit tot een succesvol spitsenduo. Parma eindigde dat jaar als tweede in de Serie A, wat een knappe prestatie was gezien het hoge niveau van de competitie. Ook spelers als Gianluigi Buffon en Fabio Cannavaro begonnen toen vaste waarden te worden binnen het elftal.
Het tweede seizoen werd echter als een teleurstelling gezien. Parma stelde teleur in de Champions League en werd al in de eerste ronde uitgeschakeld. In de competitie eindigde het team slechts als zesde. Aan het einde van het seizoen 1997/98 werd Ancelotti ontslagen - een harde les die hem als trainer zou vormen.
Hij keerde in februari 1999 terug als trainer bij Juventus, een hoofdstuk vol uitdagingen dat op zich al een apart verhaal verdient.
Conclusie
De beginjaren van Carlo Ancelotti als trainer waren, zoals bij veel coaches, een periode van groei en ontwikkeling. In deze fase leerde hij veel over wat er nodig is om succesvol te zijn als trainer, en over de offers die daarbij horen. Met name het belang van flexibiliteit en het vermogen om zich aan te passen aan zijn spelersgroep - iets waar hij aanvankelijk moeite mee had.Toch waren er in die vroege jaren al duidelijke aanwijzingen te zien van de toptrainer die hij zou worden. Vooral in de manier waarop hij moest omgaan met de verwachtingen van ambitieuze clubs. Men zou kunnen stellen dat de complete versie van zijn trainersstijl pas zichtbaar werd tijdens zijn periode bij AC Milan, maar deze eerdere ervaringen waren cruciaal in zijn ontwikkeling tot de coach die we vandaag kennen.