De making van Jose Mourinhos eerste Chelsea side
In de afgelopen decennia hebben we gezien hoe veel belangrijke en rijke mensen uit verschillende delen van de wereld (Saoedi-Arabië, Qatar, Verenigde Arabische Emiraten, Rusland, China, de VS, en vele anderen) naar het voetbal zijn gekomen met de bedoeling sportief (en economisch) succes te boeken, in veel gevallen zonder project of goede planning, waardoor zij de gestelde doelen niet bereiken en vaak enkele jaren later het idee opgeven.Aan de andere kant van de weg zijn er die paar succesverhalen waarvan we er één boven de rest kunnen uittekenen, namelijk Chelsea FC van Roman Abramovich. Dit was echter niet iets toevallig of toevallig, want er was een groep hoofdrolspelers die de basis legde voor de Engelse club en deze exponentieel liet groeien, meer bepaald die eerste grote Chelsea-ploeg gecoacht door Jose Mourinho van 2004 tot 2007, die de referentie zou zijn van wat het instituut in de volgende jaren zou worden.
Hoe Mourinho's eerste Chelsea-ploeg tot stand kwam? We vertellen je alles wat je moet weten in dit artikel.
Roman Abramovich (eigenaar)
Peter Kenyon (algemeen directeur)
In 2003, toen Abramovich Chelsea kocht, deed hij een zeer belangrijke zet, maar die werd enigszins overschaduwd door de belangrijke ondertekeningen en alle hype rond de aankoop.Die zet was het aantrekken van Peter Kenyon als chief executive van de club. Kenyon kwam van zijn werk bij Manchester United en was een belangrijk onderdeel in het beheer van de transfers van de Red Devils en vooral bekend als degene die de duurste en bekendste aanwinsten promootte bij de club die destijds door Sir Alex Ferguson werd getraind. Dat managersprofiel paste perfect bij het idee dat de Rus had voor de Londense club.
Jose Mourinho (manager)
Hoewel hij tegenwoordig wereldwijd bekend is, was Mourinho in 2004, toen hij door Chelsea werd aangenomen, slechts de coach van FC Porto, dat erin slaagde de UEFA Champions League te winnen, iets wat ongetwijfeld een van de meest verbazingwekkende prestaties is van de laatste decennia in het Europese voetbal. Desondanks was hij niet iemand die zo bekend was of veel referenties had in Engeland, iets wat in korte tijd zou veranderen.Mourinho vormt gewoonlijk teams die solide zijn, niet noodzakelijk defensief, maar die de rivaal weinig ruimte geven en die een offensieve kracht hebben die doeltreffend genoeg is om de scoringskansen die ze tijdens de wedstrijden krijgen, te verwezenlijken. Zijn Chelsea team, van 2004 tot 2007, was de beste weergave van dat idee, zelfs boven "zijn" Inter of Real Madrid. De Portugese coach had ook een zeer complete staf, zoals Rui Faria, Silvino Louro, Steve Clarke en André Villas-Boas.
Petr Cech
Keeper
Ondanks de komst van Abramovich en zijn vele nieuwe aanwinsten, zag manager Claudio Ranieri in het eerste seizoen van de Rus als eigenaar van Chelsea (2003-04) geen reden om Carlo Cudicini uit de basiself te halen, gezien de goede prestaties van de Italiaan. Voor het volgende seizoen verzekerde de club zich echter van de diensten van Petr Cech van Rennes, een van de beste aanwinsten in de geschiedenis van de club.In dat eerste seizoen als "Blauwe" was Cech de doelman van het jaar in de Premier League met de minste tegendoelpunten (hij stond amper 15 doelpunten toe), hield hij in 25 wedstrijden een clean sheet en had hij een record van 10 opeenvolgende wedstrijden zonder tegendoelpunt. Dit alles was het resultaat van het defensieve werk van het team, maar ook van de Tsjech zelf, die soms de indruk wekte een onoverkomelijke muur te zijn.
Verdediging
De verdedigingslinie werd gevormd door Paulo Ferreira, een rechtsback die samen met Mourinho van Porto overkwam en wiens beste kwaliteiten lagen in de markering en niet zozeer in de aanval, hoewel de Portugese manager daarvoor Glen Johnson als back-up had. De linksback was Wayne Bridge, een zeer goede speler die beide aspecten van het spel vrij goed beheerste, maar die tijdens het seizoen een ernstige blessure opliep, waardoor Mourinho zich genoodzaakt zag om William Gallas, een vaste middenvelder, op die positie te laten spelen.In het centrum van de verdediging stond de aanvoerder en Chelsea academy product, John Terry, samen met de Portugese verdediger Ricardo Carvalho, die dat seizoen overkwam van Porto, een van de beste verdedigingsparen in de geschiedenis van de Premier League.
Middenveld
De Fransman Claude Makélélé was de meest defensieve middenvelder, die de balans in het team moest compenseren, waardoor hij een belangrijke speler voor Mourinho was. Hij speelde altijd met Tiago naast zich, een Portugese middenvelder die in de Primeira Liga bekend stond als de "Special One" sinds hij voor SL Benfica speelde. Tiago had een gemengde rol want hij kon voorin bombarderen als een ander passerend alternatief terwijl hij aan de verdedigende kant de aanvulling van Makélélé was.Het sluitstuk van het middenveld werd gevormd door Frank Lampard, die het meest offensief ingesteld was, omdat hij profiteerde van zijn zeer goede schietcapaciteiten en goede spelinzicht. Lampard maakte 60 doelpunten in Mourinho's eerste drie seizoenen als Chelsea-manager en werd in 2004-2005 uitgeroepen tot Premier League-speler van het seizoen.
Attack
Arjen Robben speelde aan de rechterkant van de aanval, die datzelfde seizoen van PSV in Nederland was overgenomen, maar door zijn blessureproblemen was hij niet het hele seizoen starter, zodat Damien Duff ook een belangrijke rol had, hoewel zijn opname betekende dat de gebruikelijke aanvaller van links, Joe Cole, naar de rechterflank moest verhuizen.
Didier Drogba
De laatste jaren worden meestal Guardiola's Barcelona, Zidane's Real Madrid ploeg die drie Champions Leagues op rij won of Ancelotti's AC Milan herinnerd en dit Chelsea team wordt meestal een beetje aan de kant gelaten, wat onterecht is als je bedenkt dat het een recordploeg was in de Premier League waar maar heel weinig partijen tegen konden scoren, laat staan verslaan.
