Dundee United, de andere helft van de New Firm

Soms geeft het voetbal ons ongelooflijke verhalen die bijna klinken als sprookjes of wonderen - onverwachte momenten die niet te herhalen zijn. Maar het geeft ons ook voorbeelden van de vruchten van hard werk en een duidelijke visie op een project. In het geval van Dundee United kwam dit in de jaren '80 onder leiding van Jim McLean, die het stokje overnam van Jerry Kerr, die de groei van de club al in goede banen had geleid.

Het thuisstadion van Dundee United, Tannadice Park

Geschiedenis van Dundee United

Naar het voorbeeld van andere voetbalclubs die in Schotland door de grote Ierse gemeenschap werden opgericht, zoals Celtic en Hibernian, werd Dundee United op 24 mei 1909 opgericht onder de naam Dundee Hibernian. Dit was de tweede poging van de Ieren in de regio om een club op te richten, nadat ze dat in 1879 al hadden geprobeerd met Dundee Harp FC, dat 15 jaar later werd opgeheven. Het jonge Dundee Hibernian begon zijn wedstrijden te spelen op Tannadice Park (destijds Clepington Park genoemd), dat tot op de dag van vandaag hun thuisbasis is gebleven.

In 1910 werd de club toegelaten tot de Scottish Football League en begon het te spelen in de tweede klasse van het toen opgerichte systeem. Dundee kreeg te maken met allerlei problemen die hen in 1923 bijna de ondergang in dreven. De club werd gered door lokale zakenlieden die besloten de naam te veranderen in Dundee United, met de bedoeling de club uit te breiden tot buiten de Ierse gemeenschap. In het seizoen 1924/25 wonnen ze de titel in de Second Division en promoveerden ze voor het eerst naar de First Division. Dit was het begin van een periode van promoties en degradaties die tot begin jaren '30 zou duren.

Na de Tweede Wereldoorlog worstelde de club om de First Division te bereiken tot 1959, toen men Jerry Kerr aanstelde, die de mentaliteit van de club aanzienlijk veranderde. Kerr pleitte voor spelers als fulltime professionals en paste de transferfilosofie aan naar iets dat beter aansloot bij de mogelijkheden van de club. Daaronder viel ook het aantrekken van relatief betaalbare en zeer getalenteerde Scandinavische spelers. Kerr bracht Dundee terug naar de First Division na 28 jaar buiten het hoogste niveau en vestigde hen daar als een stabiele deelnemer. In 1966 tilde Kerr de club naar een nieuw niveau toen ze hun eerste Europese avontuur beleefden: tot ieders verrassing schakelden ze FC Barcelona uit in de Inter-Cities Fairs Cup (voorloper van de UEFA Cup), maar werden in de volgende ronde uitgeschakeld door Juventus.

Jim McLean

James McLean werd geboren in een arbeidersgezin maar was een gepassioneerde voetbalfan. Zowel hij als zijn twee broers werden professionele spelers en trainers. Als speler was hij een gevaarlijke spits met een uitstekend doelpuntenrecord en speelde hij voor verschillende clubs, waaronder Hamilton Academical, Kilmarnock en Dundee FC, de lokale rivaal van Dundee United. Bij Dundee FC werd hij profspeler, maar zijn debuut was ongelukkig: in zijn eerste wedstrijd verloor het team met 5-0 in de Dundee Derby.

Na zijn afscheid van het profvoetbal in 1970 stapte hij de trainerswereld in en werd hij manager van Dundee FC voor anderhalf jaar. Toen de eerste-elftaltrainer John Prentice aankondigde dat hij aan het einde van het seizoen zou vertrekken, werd verwacht dat McLean hem zou opvolgen. Tot ieders verrassing besloot hij echter naar de stadsrivaal te verkassen om Jerry Kerr te vervangen, en luidde daarmee het gouden tijdperk van de club in.

McLean kreeg de taak om Dundee United naar een hoger niveau te tillen nadat Kerr hen als First Division-club had gevestigd. Daartoe begon de nieuw aangestelde manager zeer jonge spelers te rekruteren voor de club, velen voor de jeugdteams, en hij overtuigde hen ervan om voor Dundee United te kiezen in plaats van voor clubs als Celtic of Rangers. McLeans idee was om zeer getalenteerde jonge spelers aan te trekken die zich zouden aanpassen aan en identificeren met de cultuur van de club, dus gaf hij hen lange contracten. Een ander uniek kenmerk was dat alle spelers van Dundee Uniteds eerste elftal hetzelfde salaris hadden (een van de laagste in de competitie) en bonussen kregen voor overwinningen, als motivatie.

1983 Kampioenen

Het project was opgezet om op middellange en lange termijn resultaten te boeken, maar al in 1974 speelde de club een finale van de Scottish Cup tegen Celtic van Dixie Deans, die ze met 3-0 verloren. Die ervaring betekende echter een mentale ommekeer binnen de club, wat sterk bijdroeg aan Uniteds verdere ontwikkeling in de daaropvolgende jaren. De club groeide gestaag en klom steeds hoger in de First Division. In december 1979 bereikten ze de finale van de Scottish League Cup tegen Sir Alex Fergusons Aberdeen, in wat bekend werd als de *New Firm* - een verwijzing naar de *Old Firm* van Celtic en Rangers, de historisch dominante teams in het Schotse voetbal. De finale eindigde doelpuntloos, waardoor er drie dagen later een replay moest worden gespeeld op Dens Park, het stadion van Dundee FC. Daar won United met 3-0 dankzij twee doelpunten van Will Pettigrew en behaalde zo de eerste grote prijs in de clubgeschiedenis.

Een seizoen later bereikten ze opnieuw de finale van beide nationale bekertoernooien, waarbij ze er één wonnen en de andere verloren. In het seizoen 1981/82 haalden ze nog een finale, ditmaal van de Scottish League Cup, die ze verloren van Rangers, terwijl ze als vierde eindigden in de competitie, achter de Old Firm en Aberdeen. Dundee United was inmiddels uitgegroeid tot een serieuze kracht in Schotland. Toch had zelfs McLean niet verwacht wat er een seizoen later zou gebeuren - iets dat hij jaren later openlijk toegaf.

Na een wat wisselvallige start van het seizoen 1982/83 kende Dundee een uitstekende tweede seizoenshelft, waardoor ze bovenaan de ranglijst belandden, vóór Billy McNeills Celtic, dat 3 van de laatste 4 titels had gewonnen, en Sir Alex Fergusons Aberdeen, dat datzelfde seizoen de Europacup voor Bekerwinnaars veroverde door Real Madrid in de finale te verslaan. Het lot wilde dat Dundee United op de laatste speeldag, beslissend voor de titel, uitgerekend tegen stadsrivaal Dundee FC moest aantreden in hun stadion Dens Park. United won met 2-1 in een zenuwslopende en intense wedstrijd en werd zo voor de eerste en enige keer in de clubgeschiedenis Schots landskampioen.

Identiteit en verbondenheid

Om de prestatie van Dundee United te illustreren volstaat het om enkele cijfers te bekijken, zoals het aantal spelers dat meer dan vijf wedstrijden speelde in dat kampioensjaar: slechts 14. Er zijn ook andere cijfers die tonen wat McLean had bereikt met het idee dat hij ruim tien jaar eerder had ingevoerd. Zes van de kampioensspelers kwamen uit de stad Dundee, tien kwamen uit de eigen jeugdopleiding en slechts twee spelers in de selectie waren voor een transfersom gehaald.

In dezelfde selectie waren er twee spelers die bijna 400 wedstrijden voor de club speelden, één die dat aantal overtrof, één die meer dan 500 wedstrijden speelde, twee die boven de 700 kwamen en twee die zelfs meer dan 800 keer uitkwamen voor Dundee. Daarbovenop zouden drie van hen later zelf trainer van de club worden. Het is ook de moeite waard te herinneren dat het team het daaropvolgende seizoen de halve finale van de Europacup bereikte en in 1987 de UEFA Cup-finale speelde, die ze verloren van IFK Göteborg. Opmerkelijk genoeg heeft Dundee United een bijzonder record: een 100% succesratio tegen FC Barcelona in officiële wedstrijden, met vier overwinningen uit vier ontmoetingen.