Martín Palermo - Boca Juniors-legende

Argentinië heeft enkele van de beste voetballers in de geschiedenis voortgebracht, met Diego Maradona, Alfredo Di Stefano en Lionel Messi als de drie meest prominente voorbeelden. Het is ook een land met enkele van de meest prominente voetbalclubs in Zuid-Amerika, met Boca Juniors en River Plate, in het bijzonder, die worden beschouwd als twee van de grootste teams op de hele planeet. Echter, wanneer het gaat om de geschiedenis van de competitie en de spelers die daar een blijvende erfenis hebben opgebouwd, is het minder bekend buiten Zuid-Amerika. Het geval van aanvaller Martín Palermo is misschien wel een van de beste voorbeelden. Hij is een van de beste spelers die Boca Juniors en de Argentijnse competitie ooit heeft gekend, maar zijn gebrek aan succes in Europa en met het nationale team heeft ervoor gezorgd dat hij buiten Zuid-Amerika enigszins vergeten is.

Het is jammer, want Palermo maakte deel uit van een uitstervend ras van afmakers in het spel en iemand die altijd verscheen wanneer het er echt toe deed voor Boca. Hier is zijn carrière en alle ups en downs die hij doormaakte.

Vroege Glorie in Argentinië

Palermo werd altijd geassocieerd met Boca Juniors, maar hij begon zijn professionele carrière bij een andere club in Argentinië, Estudiantes de la Plata, in 1991. Dit is een van de andere meest prominente clubs in het land, en hij speelde daar vijf jaar, te beginnen op 17-jarige leeftijd. Gedurende zijn jaren daar deed hij ervaring op en werd hij langzaam een meer betrouwbare doelpuntenmaker.

In 1997 werd hij overgeheveld naar Boca Juniors, en daar begon hij een reputatie op te bouwen als een van de beste spelers van de club. Palermo zou een belangrijke schakel worden in het team van manager Carlos Bianchi, dat Boca terug naar de top van de Zuid-Amerikaanse voetbal bracht, door de Copa Libertadores twee jaar op rij te winnen, in 2000 en 2001.

Palermo was een productieve aanvaller voor Boca tijdens deze eerste periode van zijn carrière, wat blijkt uit zijn 91 doelpunten in 124 wedstrijden in alle competities van 1997 tot 2001. Het is ook belangrijk op te merken dat hij zes maanden in deze periode miste door een blessure die hij opliep in november 1999. Hij kwam terug voor de tweede wedstrijd van de Copa Libertadores kwartfinales in 2000 tegen de eeuwige rivalen River Plate, en scoorde het derde doelpunt in hun 3-0 overwinning, terwijl hij als invaller in de laatste momenten van de wedstrijd het veld betrad.

Hij ontwikkelde ook een sterke chemie met de belangrijke middenvelder van het team, Juan Román Riquelme. Hoewel hun relatie door de jaren heen veel ups en downs kende, waren zij een cruciale duo voor Boca, wat te zien was in de Intercontinentale Cup van 2000, waar ze de toenmalige Europese kampioenen Real Madrid met 2-1 versloegen, waarbij Riquelme een legendarische prestatie neerzette en Palermo beide doelpunten scoorde.

Jaren in Spanje

Palermo tekende in januari 2001 voor het recent gepromoveerde Villarreal in La Liga, hoewel zijn tijd in Spanje voornamelijk herinnerd zal worden als een teleurstelling. Het feit dat zijn meest memorabele moment in die competitie was toen hij een doelpunt voor de club vierde en de betonnen muur die de fans vasthield instortte, waardoor hij enkele maanden geblesseerd raakte, getuigt van hoe moeilijk hij het had in dit land.

Hij speelde voor Villarreal van januari 2001 tot de zomer van 2003, waarbij hij 21 doelpunten maakte in 81 wedstrijden in alle competities. Vanwege blessures en gebrek aan consistentie werd zijn tijd daar voornamelijk als een mislukking gezien. Hetzelfde kan gezegd worden van het seizoen dat hij bij Real Betis doorbracht, waar de speeltijd schaars was, en de zes maanden die hij doorbracht in de tweede divisie bij Deportivo Alavés was meer van hetzelfde, hoewel hij daar meer speeltijd had.

Al met al werd Palermo's tijd in Spanje beschouwd als een enorme teleurstelling voor zowel de speler als de clubs waarvoor hij speelde. Toen het aanbod kwam om terug te keren naar Argentinië, nam hij dit aan, vooral omdat het aanbod was om terug te keren naar de club waar hij eerder zoveel had bereikt.

Martín Palermo en Diego Maradona-standbeeld buiten het La Bombonera-stadion

Boca en Wederopstanding

Palermo zou begin 2005 terugkeren naar Boca, en er kan met recht gesteld worden dat zijn tweede periode bij de club zelfs succesvoller was dan de eerste. Een goed voorbeeld hiervan is hoe hij meer Apertura en Clausura titels won (de Argentijnse competitie, net als de Mexicaanse, heeft een vreemd systeem met twee kampioenschappen tijdens één seizoen) tijdens deze tweede periode, waardoor de dominantie van Boca in Argentinië in de late jaren 2000 werd verstevigd.

Daarnaast viel de terugkeer van Palermo naar Boca samen met de terugkeer van Riquelme, waarbij hun samenwerking weer volledig op volle kracht was, hoewel ze buiten het veld problemen hadden. Het was echter door hun samenwerking, samen met verschillende andere sleutelspelers, dat Boca de Copa Libertadores van 2007 won en de club weer naar de top van Zuid-Amerika bracht.

Hoewel Palermo een beetje ouder en meer ervaren was, scoorde hij 145 doelpunten in 280 wedstrijden in alle competities voor Boca van 2005 tot 2011, en won hij zelfs in 2010 de prijs voor de beste speler van de Argentijnse competitie van de jaren 2000.

Hij is niet alleen de allerbeste doelpuntenmaker aller tijden bij Boca Juniors met 236 doelpunten, maar hij is ook de vijfde hoogste doelpuntenmaker in de geschiedenis van de Argentijnse competitie met 227 doelpunten. Verder is hij ook de allerbeste doelpuntenmaker van Boca in internationale toernooien met 43 doelpunten.

Palermo heeft nooit echt geschitterd in Europa, maar zijn erfenis bij Boca is bijna onaantastbaar. Hij werd een van de symbolen van de club en is de belichaming van het beste tijdperk van dat team in de late jaren '90 en het grootste deel van de jaren 2000, waarbij hij alles won wat er te winnen viel in de Zuid-Amerikaanse voetballerij en zijn stempel drukte op een van de meest prominente clubs ter wereld.