Massimo Moratti's nalatenschap als Inter-voorzitter
Ronaldo, Roberto Baggio, Javier Zanetti, Christian Vieri, Luis Figo, Zlatan Ibrahimovic, Clarence Seedorf, Roberto Carlos... al deze namen hebben twee dingen gemeen, naast dat ze geweldige voetballers zijn. Eén daarvan is dat ze allemaal voor Inter Milan hebben gespeeld. En het andere is dat ze allemaal werden aangetrokken door Massimo Moratti.
©
Maar wat is de nalatenschap van Massimo Moratti bij Inter Milan? Welke elementen hebben zijn tijd bij de club gedefinieerd? Al deze vragen en een paar extra feiten worden hier besproken.
Wereldklasse spelers aantrekken
Toen Massimo Moratti in 1995 voorzitter van Inter Milan werd, verkeerde de club al een paar jaar in een zekere staat van chaos. Hun laatste Serie A-titel was in het seizoen 1988-89 en afgezien van een paar UEFA Cups in 1991 en 1994, had de club moeite om prijzen te winnen en competitief te blijven. Juventus en AC Milan, de grootste rivalen van Inter, domineerden het voetbal in die periode.Wat deed Moratti in deze context? Hij gaf geld uit en investeerde in de selectie. Volgens berichten besteedde Moratti in totaal 1,5 miljard euro van zijn eigen vermogen tijdens zijn tijd als Inter-voorzitter, wat aantoont dat dit voor hem niet zomaar een zakelijke onderneming was. Gezien zijn band met de club sinds de dagen dat zijn vader Angelo de leiding had, is het gemakkelijker te begrijpen waarom Massimo zo bereid was om geld te steken in de club die hij liefhad.
Moratti investeerde zwaar, waardoor Inter eindelijk toegang had tot veel getalenteerde spelers, ook al waren de resultaten ondanks deze investeringen niet altijd even succesvol. Maar het was essentieel om dit soort talent aan te trekken om te kunnen concurreren met de Europese elite en om de club terug te brengen naar de wereldtop.
Hoewel hij veel geweldige aankopen deed, zal de transfer van Ronaldo in de zomer van 1997 altijd als een hoogtepunt worden gezien. In die tijd werd de Braziliaan algemeen beschouwd als de beste speler ter wereld, dus het feit dat Inter erin slaagde hem vast te leggen, was een krachtig signaal van Moratti dat de club kon meedingen met de grootste clubs in de transfermarkt.
Onrustig beleid met trainers
Een negatief aspect van Moratti's nalatenschap is dat hij erg geneigd was om trainers te ontslaan zodra de resultaten niet aan zijn persoonlijke standaarden voldeden. Hoewel het begrijpelijk is om een slecht presterende trainer te ontslaan, had de Italiaan de gewoonte om ze te ontslaan zodra er een mindere periode was, iets wat in het voetbal vaak omkeerbaar is met wat extra tijd en geduld.Als je bedenkt dat Roberto Mancini met vier seizoenen de langstzittende trainer van Inter was, zegt dat veel. Tussen 2010 en 2012 had de club vier verschillende trainers. En vóór de komst van Mancini in de zomer van 2004 had Moratti in slechts negen jaar tijd maar liefst tien trainers aangesteld, die allemaal kort aanbleven.
Dit is een negatief aspect van Moratti's bewind, omdat veel van deze trainers niet de tijd kregen om te groeien en zich aan te passen aan de omstandigheden. Dit was ook een direct gevolg van het vorige punt: omdat de voorzitter zoveel geld uitgaf aan nieuwe spelers, raakte zijn geduld snel op wanneer de resultaten tegenvielen.
Gezien het feit dat het Moratti enige tijd kostte om een team op te bouwen dat zijn doelen kon bereiken, kan men stellen dat zijn neiging om trainers snel te ontslaan zijn missie niet bepaald hielp. In veel opzichten werkte dit juist tegen hem wanneer je naar het grotere plaatje kijkt.
©
Massimo Moratti samen met Javier Zanetti
Het treble-winnende team
De grootste nalatenschap van Massimo Moratti bij Inter Milan was zonder twijfel de treble. De club had sinds de jaren '60, toen zijn vader voorzitter was, de Europacup (tegenwoordig de UEFA Champions League) niet meer gewonnen. Daarom zat er een zekere poëtische rechtvaardigheid in het feit dat hij degene was die deze prestatie met Inter opnieuw wist te volbrengen.Moratti leek de perfecte trainer voor zijn missie te hebben gevonden in José Mourinho. De Portugees arriveerde in Milaan in 2008, en dit was in zijn absolute topjaren, waarin hij zonder twijfel werd beschouwd als een van de beste trainers ter wereld. Hij bracht een tactische knowhow en kwaliteit mee die Inter naar het hoogste niveau tilde.
Bovendien steunde Moratti zijn trainer opnieuw en voorzag hem in de zomer van 2009 van spelers die cruciaal zouden worden voor die legendarische treble in 2010. Spelers als Diego Milito, Samuel Eto'o, Wesley Sneijder, Lucio en Thiago Motta werden die zomer aangetrokken, wat het team de nodige kwaliteit en ervaring gaf om op alle fronten te kunnen winnen.
Het was een magische tijd voor de Inter-fans en het absolute hoogtepunt van Moratti's periode als voorzitter van de club. Dit was het doel waar hij al die jaren naar streefde en uiteindelijk wist hij de Champions LeagueUEFA Champions League te winnen door Bayern München in de finale te verslaan, waarbij Inter een dominantie liet zien die de club in decennia niet meer had gehad.
Massimo Moratti heeft zijn critici, en dat is begrijpelijk, want hij was geen perfecte voorzitter. Maar er is geen twijfel over mogelijk dat hij een cruciale rol speelde in het succes en de groei van de club tijdens zijn bewind. Het was een periode waarin Inter in staat was om topspelers aan te trekken en waarin de club haar grootste succes in de moderne tijd behaalde.