Terugblik op PSG's vroege Qatarese dagen met Ancelotti
Het is voor jongere voetbalfans misschien lastig voor te stellen, maar er was een tijd waarin Paris Saint-Germain nog niet in handen was van de Qatari's en niet de dominante kracht was in het Franse voetbal. Toch was dat tot 2011 de realiteit. De overname door Qatar Sports Investments betekende het begin van een compleet nieuw tijdperk, met eindeloze financiële middelen en een golf aan topspelers.
De context
Paris Saint-Germain had voor de overname een redelijke reputatie in Frankrijk, met spelers als Ronaldinho, George Weah en Jay-Jay Okocha die er ooit speelden. Maar in 2011 veranderde alles toen Qatar Sports Investments de club overnam. PSG werd in één klap een van de rijkste clubs ter wereld - en veruit de rijkste van Frankrijk.Clubvoorzitter Nasser Al-Khelaifi liet direct weten dat het winnen van de Champions League het ultieme doel was. Een van de eerste beslissingen om dat te bewerkstelligen was het aanstellen van Leonardo als technisch directeur. De Braziliaan, een clublegende als speler, begon in de zomer van 2011 aan een grote renovatie van de selectie, met onder andere de komst van Blaise Matuidi, Salvatore Sirigu, Maxwell, Kevin Gameiro en Javier Pastore.
In december 2011, toen PSG al was uitgeschakeld in de Europa League en Coupe de la Ligue, maar nog wel bovenaan stond in de Ligue 1, werd trainer Antoine Kombouaré ontslagen. Zijn opvolger werd Carlo Ancelotti, onder andere vanwege zijn goede band met Leonardo.
Hoogte- en dieptepunten
Ancelotti werd niet alleen aangesteld om titels te winnen, maar ook om zijn kennis van topvoetbal over te brengen op een club die net begon aan zijn metamorfose. In zijn autobiografie Quiet Leadership schreef hij dat het bestuur van PSG op dat moment zelfs niet wist dat een topclub een eetzaal voor spelers nodig had - een treffend beeld van de situatie waarin hij terechtkwam.Ancelotti had dus te maken met een club die verre van klaar was om direct op het hoogste niveau mee te doen. Toch wist hij het maximale uit zijn ploeg te halen. Zijn eerste nederlaag volgde pas maanden na zijn aanstelling. Maar desondanks verloor PSG in 2011/12 de titelstrijd van Montpellier, een ploeg met Olivier Giroud in de gelederen. Een grote teleurstelling, zeker gezien het immense verschil in financiële slagkracht.
Toch slaagde de club erin om door Ancelotti's naam en het beschikbare budget grote spelers aan te trekken: Zlatan Ibrahimovic, Thiago Silva, Ezequiel Lavezzi, Marco Verratti en Lucas Moura tekenden allemaal bij PSG. In 2012/13 leidde dit tot een overtuigend kampioenschap.
Maar het echte doel - de Champions League - bleef buiten bereik. In de kwartfinale stuitte PSG op een FC Barcelona met een oppermachtige Lionel Messi. Ondanks twee gelijke spelen (2-2 en 1-1) werd PSG uitgeschakeld door de uitdoelpuntenregel, die toen nog gold.
Een nieuwe tegenslag, maar Ancelotti sprak zijn trots uit over het team. De club leek op koers voor grote dingen in Europa, maar het zou niet Ancelotti zijn die PSG die felbegeerde prijs bezorgde. In de zomer van 2013 vroeg hij zelf om te vertrekken om bij Real Madrid aan de slag te gaan.
Conclusie
Carlo Ancelotti's tijd bij Paris Saint-Germain lijkt in zijn indrukwekkende loopbaan - met grote successen bij onder andere AC Milan en Real Madrid - misschien slechts een voetnoot. Toch was hij aanwezig op een cruciaal moment: de overgang van PSG naar een Europese grootmacht. Zijn invloed in dat proces is niet te onderschatten.Daarnaast benadrukte hij in zijn boek *Quiet Leadership* hoe hij het bestuur hielp te begrijpen wat er allemaal komt kijken bij het runnen van een topclub. Een aspect dat vaak over het hoofd wordt gezien bij trainers, maar dat zijn periode in Parijs des te betekenisvoller maakt.
Het was een bijzondere samenwerking, die achteraf gezien een kantelpunt werd in de geschiedenis van het Franse voetbal.